su...

Sık sık kapatırım gözlerimi ….

Yeşil mavi derinler sarar beni.

Suyun içinde, yükselen dalgaların içinde bulurum kendimi ….

Akdeniz’in kıyısında otururken gördüğünüz, akşamüstleri çoşan denizin kabardığı gibi değil ama . Dalgalar öyle kabarır ki ; ben de beraber yükselirim , bakarım aşağıya gök mü yakın su mu yakın bilemem.

Kıyıya çok uzaktayım bilirim, okyanusun ortasında bir yerdeyim ya da tamamen sudan oluşmuş iki güneşli bir gezegende.Hareket etmeden öylece durabildiğim; ılık bir suyun içinde olurum. Yüzeyde kalmak için elimi kolumu çırpmaya ihtiyacım olmaz . Dalgalarla uyumlu, bir iner bir çıkarım .

Suyun içine giriveririm birden, batar gibi değilde aşağıya iner gibi kayarım derinlere .

Korkmuyorum derim kendime, korkmam gerçekten de …..

Buraya mi aitim diye sorarken farkederim ki havaya gerek yok nefes almaya da öyle . Anne karnı gibi garip bir güven ve özgürlük hissi .

Ilık tuzlu suyun içinde; bakarım etrafıma, hiçbir şey yok. Ben varım bir de ben ….

Zaman yok sanki, öylece bekler dururum..

O dalgaların içinde, bir rahatım ki anlatamam. Nasıl tanımlarım bu duyguyu sorarım kendime; huzur der kalbim….

Yıllardır insan içinde aradığım …..

İçimde mi bu su ?

Ben mi suyun içindeyim?

Peki ya sen şimdi nerdesin ?

Uğurlu .......